Μέγαρο Μουσικής

Ένας από τους επιβλητικότερους δρόμους της Αθήνας, που ξεκινά από την πλατεία Συντάγματος και οδηγεί στους Αμπελοκήπους. Παλαιότερα ονομαζόταν λεωφόρος Κηφισίας, καθώς ένωνε την Αθήνα με τα βόρεια προάστιά της. Αν και έχει απολέσει μέρος του χαρακτήρα της ως κλασικού βουλεβάρτου, αποτελεί μία από τις γοητευτικότερες διαδρομές στην πόλη, αφού κατά μήκος της βρίσκονται μερικά από τα ωραιότερα κτήρια της πόλης, πολλά μουσεία και χώροι πρασίνου.

Πρόκειται για το φυτεμένο χώρο γύρω από το μνημείο με το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου (έργο του γλύπτη Γ. Παππά). Στο πίσω μέρος διασώζονται τρία από τα λιθόκτιστα κτήρια, που σήμερα στεγάζουν το Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων και το Μουσείο «Ελ. Βενιζέλου». Απέναντι από το πάρκο, αναπτύσσεται ένα λιτό νεοκλασικό μέτωπο από τα τρία κτήρια των νοσοκομείων «Αιγινήτειο», «Αρεταίειο» και «Αλεξάνδρα».

Μνημειακό κτήριο (σε σχέδια Μ. Βουρέκα), κατασκευάστηκε σταδιακά την περίοδο 1973-1991. Διαθέτει αίθουσες συναυλιών και παραστάσεων όπερας, μουσική βιβλιοθήκη, συνεδριακό κέντρο, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων κ.α. και κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών πραγματοποιούνται σε αυτό συναυλίες μουσικής, παραστάσεις όπερας, θεάτρου και χορού και άλλες εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας. www.megaron.gr

Ένα από τα σημαντικότερα δείγματα μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Αθήνα (1959-1961), σε σχέδια του διάσημου αρχιτέκτονα W. Gropius.

Μια από τις πιο «ζωντανές» πλατείες της Αθήνας, με πλήθος καφέ, μπαρ και εστιατορίων στους γύρω δρόμους, συγκεντρώνει κόσμο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Προνομιακή περιοχή κατοικίας, καθώς βρίσκεται κοντά στο λόφο Λυκαβηττού και στις κεντρικές οδικές λεωφόρους Βασ. Σοφίας και Αλεξάνδρας.

Διατηρητέο δημόσιο κτήριο, που κτίστηκε κατά τη δεκαετία του 1880 σε νεοκλασικό ρυθμό και λειτουργεί ως νοσοκομείο από το 1912. Δίπλα βρίσκεται ο ναΐσκος του Αγίου Ανδρέα (17ου αι.).

Ο πρώτος γυάλινος ουρανοξύστης της πόλης (1971-1973) από τους λίγους που, τελικώς, κατασκευάστηκαν στο μείζον πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας. Συγκρότημα δύο κτηρίων με ύψος 25 και 12 ορόφων, αντιστοίχως, στεγάζει κυρίως γραφεία εταιρειών. Ακριβώς μπροστά, διασώζεται μικρή έπαυλη με κήπο, ανάμνηση του εξοχικού χαρακτήρα της περιοχής (Αμπελόκηποι) ως τη δεκαετία του 1920.

Ανοιχτός από το πρωί ως τη δύση του ήλιου, ο Εθνικός Κήπος είναι μια όαση στο κέντρο της πόλης. Καλύπτει έκταση 160 στρεμ. και σε αυτόν υπάρχουν πεντακόσια διαφορετικά είδη φυτών, θάμνων και δέντρων από όλο τον κόσμο (συνολικά, έχει 7.000 δέντρα και 40.000 θάμνους). Παράλληλα, αποτελεί κι έναν σημαντικό βιότοπο της Αθήνας, καθώς συγκεντρώνει πολλά είδη πουλιών, σκαντζόχοιρους, χελώνες, πάπιες, ακόμα και νυχτερίδες. Η φύτευσή του πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1838-1860, για να λειτουργήσει ως κήπος του παλατιού. Έχει έξι εισόδους: στη λεωφόρο Βασ. Σοφίας, στην οδό Ηρώδου Αττικού, στη λεωφόρο Βασ. Αμαλίας, ενώ δύο συνδέουν τον Εθνικό Κήπο με το πάρκο του Ζαππείου. Στον Εθνικό Κήπο θα βρείτε, επίσης, μία μικρή λίμνη, μικρό ζωολογικό κήπο, το Βοτανικό Μουσείο, παραδοσιακό καφενείο, παιδική βιβλιοθήκη, παιδική χαρά, διάσπαρτα μνημεία της αρχαιότητας και προτομές προσωπικοτήτων της σύγχρονης Ελλάδας.

Το επιβλητικό αυτό μέγαρο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Th. Hansen και οικοδομήθηκε την περίοδο 1874-1888. Τα τελευταία χρόνια, σε αυτό το «Μέγαρο Συνεδρίων και Εκθέσεων» έχουν συντελεστεί ορισμένες από τις πιο σημαντικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της χώρας: ευρωπαϊκές σύνοδοι κορυφής, αποτελέσματα εκλογών και σημαντικές πολιτικές ανακοινώσεις. Παράλληλα, εδώ φιλοξενούνται εκθέσεις τέχνης, ενώ κατά καιρούς διοργανώνονται κονσέρτα. Μπροστά από το μέγαρο υπάρχουν οι ανδριάντες των εξαδέλφων Ζάππα, οι οποίοι χρηματοδότησαν την ανέγερσή του, ενώ γύρω απλώνεται ο ομώνυμος κήπος, που συγκεντρώνει πολλούς κατοίκους της πόλης (ειδικά τις Κυριακές και την περίοδο των Απόκρεων). Ακριβώς δίπλα, λειτουργεί πολυτελές καφέ και θερινός κινηματογράφος.

Εντυπωσιακή περιοχή της Αθήνας με κτήρια πολυτελών κατοικιών, επαύλεις και άφθονο πράσινο. Βρίσκεται μεταξύ των λεωφ. Βασ. Σοφίας, οδού Ρηγίλλης, λεωφ. Βασ. Κωνσταντίνου και οδού Ηρώδου Αττικού και οφείλει την αίγλη της στην γειτνίασή της με τα παλαιά ανάκτορα (σήμερα Προεδρικό Μέγαρο).

Πρώην βασιλικό ανάκτορο, με τρεις ορόφους και έντονα νεοκλασικά και εκλεκτικιστικά στοιχεία (1890-1897), σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα E. Ziller. Αρχικώς, χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία των πριγκίπων-διαδόχων του ελληνικού θρόνου, αργότερα ως ανάκτορα και μετά το 1974 ως επίσημη κατοικία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Φρουρείται από Ευζώνους με τη χαρακτηριστική στολή και περιβάλλεται από εντυπωσιακό κήπο 25 στρ., ο οποίος περιλαμβάνει 140 είδη και ποικιλίες καλλωπιστικών δέντρων και θάμνων και είναι ανοιχτός για το κοινό κάθε Κυριακή (10 π.μ.-2 μ.μ., είσοδος από την οδό Βασ. Γεωργίου Β’ με την επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου).

Η επίσημη κατοικία και το γραφείο του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού. Σχεδιάστηκε το 1924 από τον Αντ. Χέλμη και ολοκληρώθηκε μετά το θάνατό του, από τη σύζυγό του και το νέο άνδρα της Δ. Μάξιμο. Περιστοιχίζεται από μικρό κήπο.